"Εσεις Διαλέξτε σήμερα ποιον θέλετε θα υπηρετείτε? Τους θεους, που οι πατέρες σας σερβίρουν που ήταν στην άλλη πλευρά της πλημμύρας, ή τους θεούς των Αμορραίων." - Ιησού του Ναυή, XXIV, 15..Η δέκατη τρίτη σειρά του Le Lotus, το αναγνωρισμένο όργανο της Θεοσοφίας, μεταξύ πολλών άρθρων με αναμφισβήτητο ενδιαφέρον, περιέχει μία από την Μαντάμ Μπλαβάτσκυ σε απάντηση της Abbé Roca. 1. [Υποσημείωση 1. Το ταπεινό άτομο αυτό το όνομα καθιστά χάρη στον επεξεργαστή του Παρισιού: όχι τόσο για την κολακευτική γνώμη εξέφρασε για την "Μπλαβάτσκυ",
-- ΕΔ. ] Συζητά την ακόλουθη ερώτηση: "Ο Ιησούς υπήρξε ποτέ" 2. [Υποσημείωση 2. Το ερώτημα είναι του εκτιμητή : Μήπως "ιστορικα" Ο Ιησούς δεν υπάρχε ποτέ; -ED. ] Αυτο καταστρέφει το χριστιανικό μύθο, στις λεπτομέρειές του, τουλάχιστον, με αδιάψευστα κείμενα τα οποία συνήθως δεν ζητείται η γνώμη από τις εκκλησιες και τους ιστορικούς.
Αυτό το άρθρο παράγει μια βαθιά αίσθηση στην Καθολική και ιουδαιο-Καθολική θρησκεια : δεν είμαστε έκπληκτοι με αυτό, τα επιχειρήματα του συγγραφέα είναι δύσκολο να σπάσουν, ακόμα κι διαφορους της Βυζαντινης θεολογίας .-- ΠΑΡΙΣΙ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Le Lotus, της 12 Μάη 1888.
Η σειρά των άρθρων, το ένα εκ των οποίων αναφέρεται στο ανωτέρω απόσπασμα από μια γνωστη γαλλικη εφημεριδα στο Le Lotus από την Abbé Roca, μια μετάφραση της οποίας δημοσιεύθηκε τον Ιανουαρίου με τιτλο ο ΕΩΣΦΌΡΟΣ.
Τα άρθρα αυτά, όπως φαίνεται, έχουν ξύπνησε πολλες εχθρες που ηταν σε ληθαργο . Εμφανίζονται, ιδίως, να έχουν αγγίξει το κόμμα των Ιησουιτών στη Γαλλία κάπως σχεδόν. Αρκετοι ανταποκριτές έχουν γράψει ζητώντας την προσοχή απ ολους στον κίνδυνο που προκύπτουν από τους Θεοσοφιστές οτι ειναι λοιμογόνοι και ισχυροι εχθροι. Μερικοί από τους φίλους μας, θα μας κάνουν να σιωπουμε για τα θέματα αυτά. Θα πουνε πως δεν είναι η πολιτική του Εωσφόρου, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Ως εκ τούτου οι απόψεις που Θεοσοφιστές και Αποκρυφιστές εχουν σε σχέση με την Κοινωνία του Ιησού ειναι η πιο εχθρικες .
Στον τομέα των θρησκευτικών και πνευματικών αναζητήσεων ένα καλό και ένα κακό αστέρι, πραγματικά - φέγγουν για μια ακόμη φορά πίσω από την ομίχλη του παρελθόντος, και ανεβαίνοντας στον ορίζοντα της ψυχικής δραστηριοτητας. Αυτες είναι οι μόνες δύο δυνάμεις ικανές στην παρούσα ημέρα του απεγκλωβισμού σε έναν διψασμένο για την πνευματική ζωή του ανθρωπου μακρια από την γλοιώδη λάσπη της στάσιμης πισίνας γνωστή ως σύγχρονη κοινωνία, έτσι αποκρυσταλλώνεται στην υπερύψωση της, τόσο θλιβερη και μονότονη σαν σκίουρος-όπως την κίνηση γύρω από τον τροχό της μόδας. Θεοσοφία και Ιησουϊτισμός είναι δύο αντίθετους πόλοι, ένα πολύ πάνω, το άλλο πολύ πιο κάτω σ αυτό το στάσιμο βάλτο. Και οι δύο προσφέρουν ισχύ - το ένα στον πνευματικό, το άλλο στο ψυχικο και πνευματικο Εγώ στον άνθρωπο. Το πρώτο είναι «η σοφία που είναι από πάνω... Καθαρη, ειρηνική, ευγενική... Γεμάτη έλεος και καλούς καρπούς, χωρίς μεροληψία και χωρίς υποκρισία," ενώ η δεύτερη είναι «η σοφία που δεν descendeth από πάνω, αλλά είναι γήινη, αισθησιακή, διαβολική ». 3 [Υποσημείωση 3. Τζέιμς Γενική Επιστολή, chpter iii, 15, 17.] Η Μία είναι η δύναμη του Φωτός, η άλλη του Σκότους. . . .
Μια ερώτηση που σίγουρα θα ρώτησε: "Γιατί πρέπει κανείς να επιλέξει μεταξύ των δύο δεν μπορεί κανείς να παραμείνει στον κόσμο, ένας καλός Χριστιανός οποιασδήποτε εκκλησίας, χωρίς να περιστρέφεται σε οποιοδήποτε από τους πολους αυτους;" Οι περισσότεροι αναμφισβήτητα, μπορεί κανείς να το πράξει, για μερικά ακόμη χρόνια για να έρθει ο κύκλος να πλησιάζει γρήγορα το τελευταίο όριο του σημείου καμπής της. Μία από τις τρεις μεγάλες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου είναι χωρισμένη σε ατομικες αιρέσεις, των οποίων ο αριθμός αυξάνεται κάθε χρόνο? και ένα σπίτι χωρίζεται από μόνο του, όπως είναι η Προτεσταντική Εκκλησία - πρέπει να πέσει. Η τρίτη, η Ρωμαιοκαθολική, η μόνη που έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να εμφανίζεται να διατηρεί όλη την ακεραιότητά της αλλα ειναι σάπια από μέσα. Είναι honeycombed όλη, και να καταβροχθίσει τα αρπακτικα μικρόβια που γεννηουντε από το Loyola.
Μπορεί κανείς να δει τρεις κύριες περιόδους στην ιστορία του σύγχρονου Θεοσοφικού κινήματος, εκ των οποίων το τρίτο εξακολουθεί να περιμένει να ξυπνήσει στη σωστή στιγμη(σημερα 2016).
Η πρώτη περίοδος έλαβε χώρα μεταξύ 1875 και 1891. Κατά τη διάρκεια αυτή, οι σπόροι των μελλοντικών στην καθολική αδελφότητα φυτεύτηκαν στο καλό χώμα ενως προβληματικου πολιτισμού. Ότι η αρχική στιγμή ευλογήθηκε με την άμεση βοήθεια που παρέχεται από έναν αριθμό υψηλων Μυημένων από όλο τον κόσμο - κάποιοι από αυτούς ζουν σε βουνά και σπηλιές των Ιμαλαΐων, άλλοι που συνδέονται με τους Έλληνες-και τις αιγυπτιακές παραδόσεις ή τις αρχαίες σχολές εσωτερισμού σοφία στη Νότια και τη Βόρεια Αμερική.
Η δεύτερη περίοδος είναι δοκιμαστική. Επέφερε η «πεθαίνουν» φύτεψε σπόρους κατά τη διάρκεια της σιωπηλής και αόρατης διαδικασίας της βλάστησης. Αντιστοιχεί στη δύσκολη περίοδο κατά την οποία τα ζιζάνια της ψευδο-θεοσοφίας και ιησουΐτικες τυπολατρίας κυριαρχείται πλέον από thetheosophical φυτικής γης. Δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Η τρίτη φάση αντιστοιχεί στην υγιή ανάπτυξη των δενδρυλλίων της καθολικής αδελφοσύνης σε άμεση επαφή με το φως του ήλιου, και μπορεί να αναπτυχθεί πλήρως μόνο μετά τον ξεριζωμό από το θεοσοφικο έδαφος των άνω προς τα κάτω με ιερατικες δομές που βασίζονται στην τυφλή πίστη.
Στο πρώτο μέρος του 21ου αιώνα, η κίνηση φαίνεται να είναι κάπου στη μετάβαση μεταξύ φάσης δύο και τριτης φάσης. Η κατανόηση της θεοσοφικής φιλοσοφίας είναι αρκετη για τον μαθητή να δει ότι μπορεί να στηριχθεί στην επιτυχία της παρούσας μετάβασης.
Μύστες έχουν μια μακροπρόθεσμη θεώρηση της ζωής. Δίνουν χρόνο για σπορόφυτα να εξελιχθεί στον δικό τους ρυθμό. Η θεοσοφική προσπάθεια εγκαινιάστηκε υπό την άμεση εποπτεία που κάποιος "στου οποίου τη διορατικότητα στο μέλλον βρίσκεται σαν μια ανοιχτή σελίδα". Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφισβητηθεί ότι η τρίτη περίοδος της εξέλιξης του κινήματος ήταν ήδη με ασφάλεια που περιέχονται στις δύο προηγούμενες φάσεις της ιστορίας της.
Κατά την πρώτη περίοδο της θεοσοφικής προσπάθεια, η Ε.Π.Μ. και οι συνεργάτες της αντιμετωπίζουν άμεσα και κατήγγελουν τους μηχανισμούς της ανθρώπινης οργανωμένης άγνοιας. Όπως γνωρίζουμε, σε κάθε δράση αντιστοιχεί μια ποικιλία αντιδράσεων. Ήταν όμως λογικό ότι κατά τη δεύτερη περίοδο της ιστορίας Νόμος του Κάρμα θα πρέπει να λειτουργει σύμφωνα με την Φύση. Η εσωτερική ζωτικότητα του Θεοσοφικό κίνημα έπρεπε να είναι στη συνέχεια σε χαμηλά επίπεδα. Ως αποτέλεσμα, η αναπόφευκτη δοκιμασία που ξεκίνησε, και οι εν λόγω αμφισβήτησαν τις δομές της συλλογικής άγνοιας δεν "εισβάλουν και να ελέγχουν" το μεγαλύτερο μέρος του κινήματος, φέρνοντας σε αυτό το απογόνους των ψευδών μυημένων, ιησουΐτων με τελετουργίες, προσωπικές φιλοδοξίες και τυφλή πίστη.
Μετά τη διατριβή και αντι-διατριβή, μια σύνθεση πρέπει επιτέλους να βγει.......( Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ....ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ ) ..................ΜΑΣΟΝΙΑ...............
ΠΗΓΗ.......https://www.youtube.com/watch?v=24W_XskG9Ps
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου