Δεύτερον, κλειδί της υπόθεσης και της δικαστικής έρευνας ήταν οι περίφημοι λογαριασμοί του κ. Σωκράτη Κόκκαλη που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι και σε ελβετικές και άλλες τράπεζες. Τι έκανε γι αυτούς η δικαιοσύνη και συγκεκριμένα οι ειδικοί Εφέτες ανακριτές κ. Ναυπλιώτης και Γεωργαντόπουλος, οι οποίοι υπό την υψηλή εποπτεία του κ. Καράμπελα ανέλαβαν να ολοκληρώσουν την δικογραφία μετά την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών του 1996; Ύστερα από 16 μήνες δικαστικής έρευνας εισηγήθηκαν στο ίδιο δικαστικό σώμα και αυτό αποφάνθηκε ότι δεν είναι σοβαρές οι ενδείξεις προς παραπομπή των κατηγορούμενων στο ακροατήριο για να δικαστούν ως υπαίτιοι δωροδοκίας και δωροληψίας1.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το 1996 κυρίως στην Καθημερινή, οι δωροδοκίες προς υψηλά ισταμένους του ΟΤΕ, αλλά και πολιτικά πρόσωπα, είχαν διαπραχθεί μέσω του λογαριασμού με αριθμό 709 που διατηρούσε ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης στην Τράπεζα Deutsche Ηandelsbank (DΗΒ) του Ανατολικού Βερολίνου. Για να ανοίξει ο λογαριασμός αυτός έπρεπε να ζητηθεί η συνδρομή του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης. Οι Εφέτες ανακριτές όχλησαν τις γερμανικές αρχές, αλλά όταν πήραν την απάντηση ότι η Deutsche Ηandelsbank δεν είναι σύμφωνη με τη διαβίβαση πληροφοριών για ποινικούς σκοπούς του Εφετείου Αθηνών πρότειναν να μπει η υπόθεση στο αρχείο. Περίμεναν λοιπόν από την πρώην τράπεζα της Στάζι να ανοίξει, έτσι με την πρώτη, τα αρχεία της;
Πώς έκαναν δεκτή την περίεργη άποψη να αρνείται ξένη αρχή την δικαστική συνδρομή σε ανακριτικές πράξεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης με το επιχείρημα ότι επειδή η Γερμανική Εμπορική Τράπεζα δεν είναι σύμφωνη (σ.σ. η έμφαση δική μας) με τη διαβίβαση πληροφοριών για ποινικούς σκοπούς του Εφετείου Αθηνών εκφράζει η Ανεξάρτητη Επιτροπή την αδυναμία της για άμεση ανταπόκριση (σ.σ. η έμφαση δική μας) στο αίτημα... 2. Μήπως η αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης ήταν υπεκφυγή και κωλυσιεργία της Ανεξάρτητης Επιτροπής και θα ήταν δυνατόν με μεγαλύτερη επιμονή και συνεργασία Εισαγγελείας Εφετών Αθηνών με το ελληνικό υπουργείο Δικαιοσύνης να πεισθούν οι γερμανικές αρχές να συνεργαστούν σε μια έρευνα που αφορούσε ανακριτικές πράξεις σχετικά με την ενδεχόμενη τέλεση κακουργηματικών πράξεων; Διαφορετικά, είναι απορίας άξιον πώς έχει επιτευχθεί το άνοιγμα ελβετικών λογαριασμών του πρώην δικτάτορα Μάρκος ή πρόσφατα του Νιγηριανού Σάνι Αμπάτσα, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ύψους δισεκατομμυρίων δραχμών στα παραπάνω ευαγή ιδρύματα.
Με τον τρόπο που ενήργησαν οι έλληνες δικαστικοί λειτουργοί χάθηκε μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία για κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης.
Στην Γερμανία, οι κυβερνητικές υπηρεσίες που ασχολούνται με τα χιλιόμετρα των μυστικών αρχείων που βρέθηκαν στα υπόγεια της Στάζι, έσπασαν ύστερα από προσπάθειες ετών τον κώδικα με τον οποίο είχαν αποθηκευθεί σε μαγνητικές ταινίες τα ονόματα χιλιάδων μυστικών πρακτόρων και επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, στις ταινίες είχαν αποθηκευθεί τα ονόματα 15.000 πρακτόρων της Στάζι, μαζί με τους κωδικούς πρόσβασης για 30.000 μυστικές επιχειρήσεις. Οι στόχοι των επιχειρήσεων αυτών ήταν γύρω στους 1.500 και περιλαμβάνονταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, κόμματα και επιχειρηματίες και από τις δυο πλευρές του Τείχους. Σε περίοπτη θέση, στους στόχους της Στάζι, ήταν και η Ελλάδα, ο αδύνατος κρίκος του ΝΑΤΟ.
Τα νέα στοιχεία προστίθενται σε όσα έχουν ήδη αποκαλυφθεί στο παρελθόν για τις σχέσεις Σ. Κόκκαλη-Στάζι και επιτρέπουν σήμερα να καταγραφεί με εναργέστερο τρόπο η σταδιοδρομία του προέδρου της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στους σκοτεινούς διαδρόμους και, μαζί με αυτήν, η διαδρομή των τραπεζικών λογαριασμών.
ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ: ο Ρόκκο
Ο Σωκράτης Κόκκαλης πλησιάστηκε από τη Στάζι στις 25.1.1963 και εντάχθηκε στη διεύθυνση ΧV με το κωδικό όνομα Rocco και κωδικό αριθμό μητρώου 953/63. (Βλέπε Έγγραφο 1). Ο φάκελός του στην Στάζι που τώρα είναι στην διάθεση των ενδιαφερομένων ολόκληρος φέρει την κωδική ονομασία ΜfS ΧV,953/63.
ΜfS ήταν τα αρχικά της μυστικής υπηρεσίας (Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας), ΧV η διεύθυνση (αρ. 15) της Στάζι στην οποία ανήκε ο Κόκκαλης την πρώτη περίοδο της σταδιοδρομίας του και 953/63 ο προσωπικός αριθμός μητρώου του προέδρου της ΙΝΤΡΑΚΟΜ. (Βλέπε Έγγραφο 2).
Για τις υπηρεσίες του έπαιρνε ανάλογα με την περίσταση 200, 100 ή 50 μάρκα! (Βλέπε Έγγραφο 3).
Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τον Οκτώβριο του 1981, και λόγω της σπουδαιότητας που πήρε ο πράκτορας Rοcco εξαιτίας της σχέσης του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την πολιτική ηγεσία της χώρας, η Στάζι αναβάθμισε την σχετική επιχείρηση στην Ελλάδα και της έδωσε την κωδική ονομασία: Ο.V. Κaskade (επιχείρηση Κασκάντε), ενώ ο Σωκράτης Κόκκαλης άλλαξε κωδική ονομασία και από Rocco μεταλλάχθηκε σε Κaskadeur και κωδ. αριθμ. ΜfS/ΙΙΑ ΧVΙΙΙ/8/ΧV/2012/83. (Βλέπε Έγγραφο 4).
Το ψευδώνυμο Κaskadeur απεδείχθη ευφυές ως επινόηση, αφού σημαίνει αυτόν που προσποιείται επικίνδυνο πήδημα ή πτώση. Κασκαντέρ είναι ως γνωστόν οι ριψοκίνδυνοι επαγγελματίες που διεκπεραιώνουν τα επικίνδυνα τρυκ σε κινηματογραφικές ταινίες.
Ο κ. Σ. Κόκκαλης θα μισήσει την ανυπέρβλητη ανατολικογερμανική γραφειοκρατία όσο τίποτα άλλο στη ζωή του. Στον προαναφερθέντα φάκελο περιέχονται εκατοντάδες εγγράφων που μας επιτρέπουν σήμερα να αναπαραστήσουμε με σχετική ακρίβεια την αφανή διαδρομή του κ. Κόκκαλη.
Γιος του υπουργού της κυβέρνησης του βουνού και διαπρεπούς επιστήμονα Πέτρου Κόκκαλη, ο Σωκράτης ακολούθησε την οικογένειά του στην προσφυγιά μετά το τέλος του Εμφυλίου και, αφού έζησαν για λίγο στη Ρουμανία, εγκαταστάθηκαν μονίμως στην Ανατολική Γερμανία. Ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης συνδέθηκε γρήγορα με την ηγέτιδα τάξη της Ανατολικής Γερμανίας και έγινε προσωπικός γιατρός του Βάλτερ Ούλμπριχτ, του ηγέτη της χώρας. Έτσι, το μέλλον του νεαρού Σωκράτη ήταν εξασφαλισμένο, σε αντίθεση με τα παιδιά άλλων προσφύγων: Πανεπιστημιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και εν συνεχεία μετάβαση στο τελευταίο έτος στη Γερμανία. Τελικά είναι αμφίβολο αν πήρε το πτυχίο της Φυσικής στη Γερμανία, πτυχίο που ισχυρίζεται ότι έχει. Αντί της επιστήμης προτίμησε τελικά την εύκολη ζωή που δίνει το χρήμα. Μια αποδοτική μπίζνα που μπορούσε να κάνει κάποιος τότε στην Ανατολική Γερμανία ήταν το λαθρεμπόριο καταναλωτικών αγαθών δυτικής προέλευσης που σπάνιζαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Οι συνεταίροι του Σ. Κόκκαλη βρίσκονταν από την άλλη πλευρά του Τείχους, στο Δυτικό Βερολίνο. Δικτυώθηκε γρήγορα χάρις στη στενή φιλία του με έλληνα εστιάτορα, αδελφό παράγοντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ο νεαρός Σωκράτης ταξίδευε τακτικά στο Δυτικό Βερολίνο χάρις στις άδειες που του εξασφάλιζε το οικογενειακό του όνομα και επέστρεφε με το αυτοκίνητό του γεμάτο με δυτικά καλούδια: Ουίσκυ, τζην, αρώματα, στέρεο κ.λπ. Έτσι άρχισε να βγάζει αρκετά χρήματα και να κάνει πολυτελή ζωή, παρέα με μία από τις ωραίες της εποχής στο Ανατολικό Βερολίνο. (Η οποία τελικά τον εγκατέλειψε προτιμώντας την ασφάλεια που της προσέφερε ο προαναφερθείς εστιάτορας.)
Κάποτε, κατά τις μετακινήσεις του, τον συνέλαβε η Στάζι, η οποία κατέσχε το αυτοκίνητο με όλα τα λαθραία είδη και τον παρέπεμψε σε δίκη. (Βλέπε το σχετικό Έγγραφο 5, που αφορά κατάσχεση του ατελώνιστου αυτοκινήτου του). Τα καπιταλιστικά προιόντα που βρέθηκαν να μεταφέρει παράνομα με ένα FΙΑΤ ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν: Κούτα δυτικών τσιγάρων, 19 κουτιά νες-καφέ, 7fls αρώματος, 2 νάυλον καλσόν.
Την στρατολόγηση του Κόκκαλη στην Στάζι έκανε ο υπολοχαγός Καρλ Χάιντς Ντέτσερ, ο όποιος καταγράφει σε ένα πρακτικό τις εντυπώσεις του για τον Κόκκαλη (πολύ ομιλητικός, έξυπνος, μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του). Η συμφωνία που έκανε μαζί του ήταν να μην τον δικάσουν με την κατηγορία του λαθρεμπορίου, με αντάλλαγμα να δίνει πληροφορίες στη Στάζι.
Το ότι ο Σ. Κόκκαλης καλυπτόταν πίσω από το ψευδώνυμο Ρόκκο επιβεβαίωσε ο αρμόδιος εισαγγελέας-ανακριτής κ. Μπέρντχαρντ Μπρόχερ τον Ιανουάριο του 1997. Σύμφωνα με ανταπόκριση του Π. Στάγκου από τη Βόννη3 ο κ. Μπρόχερ όχι μόνον επιβεβαίωσε τη συνεργασία Κόκκαλη-Στάζι στην περίοδο 1963-68 με το ψευδώνυμο Rocco, αλλά πρόσθεσε πως στην κρίσιμη δεκαετία του 80, πέραν της αναθέρμανσής της, η συνεργασία αυτή πέρασε σε άλλο επίπεδο. (Την ίδια εποχή υπήρξε μπράβος σε μαγαζιά στα εξάρχεια με το ίδιο όνομα "Ρόκο" δημιουργώντας έτσι παρεμβολές σε άλλες μυστικές υπηρεσίες).
Σε προηγούμενη συνέντευξή του5 από την Βόννη, ο Π. Στάγκος αναφέρεται στις δηλώσεις των γερμανών αξιωματούχων που έγιναν στις 13.1.1997 και έδιναν τις πληροφορίες για την ανάμειξη του Σ. Κόκκαλη με τη Στάζι. Η γνησιότητα των στοιχείων, γράφει, επιβεβαιώνεται και από την Υπηρεσία Γκάουκ, την Ομοσπονδιακή, δηλαδή, Υπηρεσία που είναι επιφορτισμένη από την κυβέρνηση για τη συντήρηση και την αποδελτίωση των φακέλων της Στάζι.
ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ο Κασκαντερ και το μεγάλο σχέδιο
Ο Σωκράτης Κόκκαλης εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα το 1965, αξιοποιώντας τα μέτρα για την επιστροφή κάποιων κατηγοριών πολιτικών προσφύγων που πήρε τότε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.
Τον πρώτο που πήγε να επισκεφθεί ο Σωκράτης Κόκκαλης όταν έφτασε στην Αθήνα, ήταν ο εκδότης της εφημερίδας Αθηναική και παράγων στο χώρο της Ένωσης Κέντρου, Χρήστος Παπαγεωργίου. Τον είχε γνωρίσει στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας. Ο Χρ. Παπαγεωργίου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην δικτύωση του Σ. Κόκκαλη στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Αθήνας, αλλά και την ποικιλόμορφη διείσδυση των Ανατολικογερμανών στην Ελλάδα. Ήταν επίσης ένας από τους πρωτεργάτες του μεγάλου σχεδίου για την ίδρυση της ΙΝΤΡΑΚΟΜ.
Ύστερα από λίγο ο Κόκκαλης άρχισε να εμφανίζεται ως αντιπρόσωπος ανατολικογερμανικών εταιρειών, όπως η RFΤ και η Εlektroteknik που όλοι θεωρούσαν ευυπόληπτες εκείνα τα χρόνια σήμερα βρίσκονται στη λίστα των εταιρειών που διοχέτευαν κεφάλαια στο εξωτερικό. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 ο Σ. Κόκκαλης ιδρύει συνεταιρικά με τους Ανατολικογερμανούς την εταιρεία ΙΝΤΕGRΑ και, λίγο αργότερα, στη θέση της, την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Άρχισε έτσι η μεγαλύτερη επιχείρηση άλωσης όχι μόνο του ΟΤΕ αλλά και μεγάλου τομέα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Πρώτα η ΙΝΤΡΑΚΟΜ, μετά η ΙΝΤΡΑΣΟΦΤ, μετά η Επικαιρότητα, ο Φλας 9,61, η Πάναφον και ο Ολυμπιακός. Και επί μονίμου βάσεως οι χορηγείες στο Μέγαρο Μουσικής του κ. Λαμπράκη.
Αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πού βρήκε τόσα λεφτά ο Ρόκκο του 1963;.
Επιχείρηση "Κaskade"
Μετά την άνοδο στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1981, οι ήδη καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών που ανήκαν σε αντίπαλους συνασπισμούς Ελλάδα και Λαική Δημοκρατία της Γερμανίας έγιναν εγκάρδιες. Ο καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ηagen Fleischer γράφει χαρακτηριστικά: Η σχέση, πάντως, των δύο χωρών αναπτύχθηκαν πολύ γρήγορα σε μια ευαίσθητη τριγωνική σχέση μεταξύ του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας (δηλαδή του SΕD) και, από την ελληνική πλευρά, με την κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) και το Κομμουνιστικό Κόμμα ( ΚΚΕ)5. Βλέπε και σκάνδαλο ΟΤΕ-ΓΕΡΜΑΝΟΣ.
Σειρά γεγονότων υποδεικνύουν ότι η αποφασιστική στροφή στις σχέσεις Ελλάδας-ΛΔΓ σημειώνεται μετά το 1984. Στην αναβάθμιση αυτή των σχέσεων Ελλάδας-ΛΔΓ καθοριστικό ρόλο έπαιξε όπως φαίνεται και ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος είχε αναβαθμιστεί στο μεταξύ σε σημαντικό επιχειρησιακό πράκτορα με την κωδική ονομασία Κaskader. Η αντίστοιχη επιχείρηση διείσδυσης στην Ελλάδα και το ΝΑΤΟ είχε πάρει την κωδική ονομασία Επιχείρηση Κaskade. Όπως γράφει πάλι ο κ. Η. Fleischer , η Ελλάδα εθεωρείτο ο ασθενέστερος κρίκος της Ατλαντικής Συμμαχίας για την Λαική Δημοκρατία της Γερμανίας του Χόνεκερ.
Στις 9.2.1996 κατέθεσε στην επιτροπή του κοινοβουλίου της ενιαίας πια Γερμανίας ο κ. Γιούργκεν Παπίερ, πρόεδρος της Ανεξάρτητης Επιτροπής για τον Εντοπισμό των χαμένων Περιουσιακών Στοιχείων της ΛΔΓ που εδρεύει στο Βερολίνο. Ο Παπίερ μίλησε τότε για πρώτη φορά δημοσίως για μια Επιχείρηση Κασκάντε, η οποία αφορούσε τις σχέσεις της Ανατολικής Γερμανίας με την επιχείρηση ΙΝΤΡΑΚΟΜ του Σωκράτη Κόκκαλη και την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.
Μια έκθεση, που περιέχεται στο φάκελο Κόκκαλη στη Στάζι με συντάκτη τον ταγματάρχη Κωχ, αναφέρει ότι στόχος της επιχείρησης Κασκάντε ήταν η διείσδυση στην ελληνική πολιτική ηγεσία, ώστε να μαθαίνουν απόρρητες πληροφορίες όχι μόνο για την Ελλάδα και την άμυνά της, αλλά κυρίως για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Κύριος όμως στόχος, της επιχείρησης Κασκάντε, όπως φαίνεται, ήταν η παραβίαση του εμπάργκο και η διοχέτευση της απαγορευμένης δυτικής τεχνολογίας στη ΛΔΓ μέσω της ΙΝΤΡΑΚΟΜ.
Σαφέστατη για την αποστολή του Κόκκαλη-Κασκαντέρ είναι και η διατύπωση ενός άλλου εγγράφου με ημερομηνία 18.12.85. Τίτλος του εγγράφου είναι: Συμπεράσματα για την πολιτική ασφαλείας της ΛΔΓ για το 1985. (Βλέπε Έγγραφο 6). Πρόκειται για τον ετήσιο απολογισμό του τμήματος ΧVΙΙΙ/8. Μεταξύ άλλων, στο έγγραφο αυτό αναφέρεται ότι κατά τη συνεργασία του τμήματος ΗΑ/ΙΙΙ (του τμήματος, δηλαδή, εξωτερικής κατασκοπείας της Στάζι) με τον Κόκκαλη αξιοποιήθηκαν οι στενές σχέσεις του με την κορυφή της ηγεσίας της Ελλάδος και τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.
ΔΩΡΟΔΟΚΙΕΣ
Μεταξύ αυτών που κατέθεσαν στο γερμανικό κοινοβούλιο για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ είναι και ο Dr. Βeil (Μπάιλ), πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Αν. Γερμανίας την κρίσιμη εποχή διείσδυσης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ στον ΟΤΕ (1981-1989), ο οποίος δήλωσε ότι διοχετεύτηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά στο περιβάλλον του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κατάθεση του Μπάιλ συνδυάζεται με ένα πολύ σημαντικό έγγραφο της έρευνας για τα ψηφιακά, που αποκαλύπτει σήμερα το Αντί. Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο σήμα ενός πράκτορα, ονόματι Ρeter Schumann. Ο εν λόγω Ρeter Schumann ήταν ο ελεγκτής του Σ. Κόκκαλη και το σήμα απευθύνεται προς τον Dr. Wenzel (Βέντσελ) διευθυντή τομέα ΧVΙΙ/8, της Στάζι.
Το σήμα εστάλη στις 18 Δεκεμβρίου 1984 (Βλέπε Έγγραφο 7) και αφορά μεταξύ των άλλων, την οικονομική υποστήριξη του ελληνικού κόμματος ΠΑΣΟΚ για τη βελτίωση των συναλλαγών. Στο ίδιο έγγραφο γίνεται αναφορά για την κατάθεση σε εκείνη τη φάση 400.000 συνολικά γερμανικών μάρκων σε ελβετική τράπεζα. Το σημαντικό αυτό έγγραφο συνδυάζεται με την πληθώρα των άλλων στοιχείων που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι για την άλωση του ΟΤΕ από την Ιντρακόμ και για πρώτη φορά επιβεβαιώνουν αυτό που τόσα χρόνια ήταν προφανές για όσους ασχολήθηκαν με τα σκάνδαλα των ψηφιακών.
Οι περισσότερες δωροδοκίες έγιναν μέσω του λογαριασμού 709 που, όπως αποκάλυψε ήδη στο παρελθόν η Καθημερινή, διατηρούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης στην Deutsche Ηandelsbank ΗΒ.
Τα νέα στοιχεία που αποκωδικοποιήθηκαν στη Γερμανία διευκρινίζουν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο λογαριασμούς, τον 0709-60-011-205 σε γερμανικά μάρκα και τον 0709-85-011-025 σε αμερικανικά δολάρια. Οι αποστολές χρηματικών ποσών για δωροδοκίες μέσω των λογαριασμών αυτών αφορούν κυρίως τη χρονική περίοδο 1984-1990, την περίοδο δηλαδή άλωσης του ΟΤΕ από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Το μεγάλο μυστικό του Κόκκαλη και πιθανώς όλη η αλήθεια για την οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ κρύβεται στα εμβάσματα του Κόκκαλη σε τρεις ελβετικές τράπεζες και αντίστοιχους λογαριασμούς:
Την United Οverseas Βank και αρ. λογαριασμού b 8785.
Την Chemical Βank και αριθμό λογαριασμού g 2209.
Την Credit Suisse και αριθμό λογαριασμού 0998512-1.
Στους τρεις αυτούς λογαριασμούς μεταβιβάστηκαν περισσότερα από 5.000.000 γερμανικά μάρκα σε μια περίοδο τεσσάρων ετών. Σε ποιους πήγαν τα ποσά αυτά; Είναι βέβαιο ότι την απάντηση όφειλε να δώσει από το 1998 η ελληνική δικαιοσύνη.
Η ιστορία των δωροδοκιών ρίχνει σήμερα φως στην μεθόδευση μέσω της οποίας το ΠΑΣΟΚ χάρισε στον Κόκκαλη τον ΟΤΕ και ακόμα περισσότερο πώς, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα στελέχη του, μετέτρεψαν με αριστοτεχνικές, είναι αλήθεια, κινήσεις την εταιρεία του κ. Κόκκαλη από μια μικρή αντιπροσωπεία ξένων οίκων ειδικά ανατολικογερμανικών στο σημερινό μεγαθήριο.
Τέλος υπάρχουν φήμες ότι ο Rocco λάδωσε το 1993 τον Σαμαρά για να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη , αλλά και να αναλάβει την ελληνοποίηση και εισαγωγή στην Ελλάδα κομμουνιστών από την Αλβανία με την ιστορία της "Βορείου Ηπείρου" και των "Βορειοηπειρωτών". Αυτό για τους παράσχει κάλυψη , αφού το κομμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία είχε καταρρεύσει το 1990 και οι πρώην καθεστωτικοί ήταν υπό διωγμό. Το λεγόμενο "κύμα μετανάστευσης Αλβανών στην Ελλάδα , μετά την πτώση του Ανατολικού μπλοκ".
ΠΗΓΗ.....https://athens.indymedia.org/post/1387302/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου