Πριν από πέντε χρόνια, έγραψα για το άγνωστο Ολοκαύτωμα στην Ουκρανία. Σοκαρίστηκα οταν ελάβα μια πλημμύρα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τους νέους Αμερικανούς και Καναδούς ουκρανικής καταγωγής να μου λέει ότι μέχρι να διαβάζουν τη στήλη μου, δεν ήξεραν τίποτα για το 1932-1933 την γενοκτονία στην οποία το σοβιετικού καθεστώτος Ιωσήφ Στάλιν δολοφόνησε επτά εκατομμύρια Ουκρανούς και έστειλε δύο εκατομμύρια περισσότερους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πώς, αναρωτήθηκα, θα μπορούσε, όπως μια ιστορική αμνησία που τους εχει ταλαιπωρισει τόσα πολυ να ξεχαστει; Για τους Εβραίους και Αρμένιους, οι γενοκτονίες τους που υπέστησαν είναι ζωντανές, ζουν οι αναμνήσεις που επηρεάζουν την καθημερινή τους ζωή. Ακόμα και σήμερα, σχετικά με την 70η επέτειο της καταστροφής του ένα τέταρτο του πληθυσμού της Ουκρανίας, αυτό το μεγα έγκλημα έχει σχεδόν εξαφανιστεί στην μαύρη τρύπα της ιστορίας.
Έτσι έχει γινει και με την εξόντωση του Δον Κοζάκων από τους κομμουνιστές το 1920, οι Γερμανοί του Βόλγα το 1941 και μαζικές εκτελέσεις και οι απελάσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των Λιθουανών, Λετονών, Εσθονών και οι Πολωνων. Στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, τα γκουλάγκ του Στάλιν που πραγματοποιήθηκαν 5,5 εκατομμύρια κρατούμενοι, 23% από αυτούς Ουκρανοί και 6% λαών της Βαλτικής.
Σχεδόν άγνωστη είναι η γενοκτονία των δύο εκατομμυρίων των μουσουλμανικών λαών της ΕΣΣΔ: Τσετσένους, της Ινγκουσετίας, της Κριμαίας Τατάρων, Τατζίκους, Μπασκίρ και Καζάκους. Οι μαχητές της ανεξαρτησίας της Τσετσενίας, που σήμερα είναι επώνυμα ως "τρομοκράτες" από τις ΗΠΑ και την Ρωσία είναι τα εγγόνια των επιζώντων του σοβιετικου στρατόπεδου συγκέντρωσης.
Ας Προστεθεί στον κατάλογο των ξεχάσμανων τις φρικαλεότητες του φόνου στην Ανατολική Ευρώπη 1945-47 τουλάχιστον δύο εκατομμύρια εθνοτικους Γερμανους, κυρίως γυναίκες και παιδιά, και τη βίαιη εκδίωξη των 15 εκατομμυρίων περισσότερων Γερμανων , κατά την οποία βιάστηκαν δύο εκατομμύρια γερμανικά κορίτσια και γυναίκες.
Μεταξύ αυτών τερατώδη εγκλήματων, η Ουκρανία ξεχωρίζει ως η χειρότερη από άποψη αριθμού. Ο Στάλιν κήρυξε τον πόλεμο κατά του ίδιου του λαού του, το 1932, στέλνοντας Επιτρόπους τον V. Molotov και Lazar Kaganovitch και NKVD μυστικής αστυνομίας επικεφαλής Genrikh Yagoda να συντρίψουν την αντίσταση των Ουκρανών αγροτών στην αναγκαστική κολεκτιβοποίηση.
Η Ουκρανία ήταν αποκλεισμένη. Όλες οι προμήθειες τροφίμων και το ζωικό κεφάλαιο κατασχέθηκαν απο το NKVD και τα τάγματα θανάτου εκτελέστηκαν «στοιχεία αντι-κόμμα». Furious ότι η ανεπαρκής Ουκρανοί είχαν την κακη τυχη, Kaganovitch - σχεδόν Adolf Eichmann της Σοβιετικής Ένωσης - να ορίσουν ένα όριο των 10.000 εκτελέσεων την εβδομάδα. Ογδόντα τοις εκατό των ουκρανων διανοούμενοι πυροβολήθηκαν.
Κατά τη διάρκεια του πικρου χειμώνα του 1932-33, 25.000 οι Ουκρανοί ανά ημέρα ήταν πέθαναν από την πείνα και το κρύο η θα τον ειχαν πυροβολισει . Ο κανιβαλισμός έγινε κοινος και καθημερινος . Η Ουκρανία, γράφει ο ιστορικός Robert Conquest, έμοιαζε με μια γιγαντιαία εκδοχή του μέλλοντος το στρατόπεδο θανάτου Μπέργκεν-Μπέλσεν.
Η μαζική δολοφονία επτά εκατομμυρίων Ουκρανών, τρία εκατομμύρια από αυτά παιδιά, και η απέλαση στο γκουλάγκ των δύο εκατομμυρίων και άνω (όπου οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους) ήταν κρυμμένο από σοβιετική προπαγάνδα.
Οι ΗΠΑ, βρετανική, καναδική και αλλες κυβερνήσεις, όμως, γνώριζαν πολύ καλά τη γενοκτονία, αλλά έκλεισαν τα μάτια τους, ακόμα και την απαγορευση ομάδων βοήθειας από το να πηγαίνουν στην Ουκρανία.
Οι μόνοι απο τους Ευρωπαίους ηγέτες να αυξήσαν μια κραυγή πάνω στις σοβιετικες βιομηχανιες
δολοφονίας ήταν, ειρωνικά και για τη δική τους κυνικους αυτο-εξυπηρετησης λόγους, ο Χίτλερ και ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι.
Επειδή ο Kaganovitch, Yagoda και κάποια άλλοι ανώτεροι στο Κομμουνιστικό Κόμμα και NKVD αξιωματούχοι ήταν Εβραίοι, υπηρχε μια παράλογη απαίτηση και θεση του Χίτλερ ότι ο κομμουνισμός ήταν μια εβραϊκή συνωμοσία για να καταστρέψει τονχριστιανικο πολιτισμο έγινε ευρέως πιστεύτη σε μια φοβισμένη Ευρώπη.
Όταν ήρθε ο πόλεμος, ΗΠΑ Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ συμμάχησαν στενά με τον Στάλιν, αν και γνώριζαν πολύ καλά το καθεστώς του είχε δολοφονήσει τουλάχιστον 30 εκατομμύρια άνθρωπους πριν από την έναρξη του πολεμου οπως η εξόντωση απο τον Χίτλερ των Εβραίων και των Τσιγγάνων. Ωστόσο, στην περίεργη ηθική λογικη των δυτικων της μαζικής δολοφονίας, μόνο Γερμανοί ήταν ο ένοχος.
Αν και ο Στάλιν δολοφόνησε τρεις φορές περισσότερους ανθρώπους από τον Χίτλερ, για τον Ρούζβελτ παρέμεινε "ο θείος Joe."
Η βρετανική και η Η.Π.Α.. συμμαχία με τον Στάλιν τους έκανε συνεργάτες στο έγκλημα. Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ βοήθησαν να διατηρήσουν το πιο δολοφονικό καθεστώς της ιστορίας, στην οποία παρέδωσε πάνω από το ήμισυ της Ευρώπης το 1945.
Μετά τον πόλεμο, οι αριστεροι προσπάθησαν να καλύψουν την σοβιετική γενοκτονία. Ζαν-Πολ Σαρτρ αρνήθηκε οτι το γκουλάγκ υπήρχε.
Για τις χώρες των Δυτικών Συμμάχων, ο ναζισμός ήταν το μόνο κακό? δεν μπορούσαν να παραδεχθούν που συμμάχησαν με τους μάζικους δολοφόνους κομμουνιστες του Σταλιν . Για τους Σοβιετικούς, προωθώντας το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα να διαιωνίζεται και τα παρι αντι-φασισμού ηταν ενας ωραιος τροπος να καλυψουν με μάσκες τα εγκλήματά τους.
Ο εβραϊκός λαός, όπως είναι αυτονόητο, είδαν το Ολοκαύτωμα τους ως μια μοναδική περίπτωση. Ήταν Ισραήλ raison d'etre. Η συζητηση άλλων γενοκτονιών εκείνη τη στιγμή θα υποβαθμίζει τη δική τους. Αυτό ήταν μόνο η ανθρώπινη φύση.
Ενώ σήμερα η ακαδημαϊκή κοινότητα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Χόλιγουντ δικαίως για να κρατήσουν την προσοχή επικεντρώθηκαν στο Ολοκαυτώμα των εβραιων και ως επί το πλείστον αγνοησε της Ουκρανίας. Εξακολουθούν να κυνηγούν ναζιστες δολοφόνους, αλλά όχι τους κομμουνιστες δολοφόνους. Υπάρχουν μερικές φωτογραφίες της γενοκτονίας Ουκρανία ή γκουλάγκ του Στάλιν, και λιγοι επιζώντες υπαρχουν. Οι Νεκροί δεν μιλουν .
Η Ρωσία ποτέ δεν διώχτηκε απο οποιοδήποτε για τις μαζες δολοφόνιες της, όπως η Γερμανία έκανε.
Γνωρίζουμε τα πάντα για τα εγκλήματα των Ναζί του Αδόλφου Άιχμαν και ο Χάινριχ Χίμλερ? για Μπάμπι Γιαρ και Άουσβιτς.
Αλλά ποιος θυμάται τους Σοβιετικους μαζικους δολοφόνους Dzerzhinsky, Kaganovitch, Γιαγκόντα, Yezhov και Μπέρια; Αν δεν υπήρχε ο συγγραφέας Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, θα μπορούσαμε ποτέ να ξέρουμε κατι από σοβιετικά στρατόπεδα θανάτου, όπως Μαγκαντάν, Kolyma καi Βορκούτα. Movie μετά ταινία εμφανίζει τους κακους Ναζί , ενώ το κακό της σοβιετικής εποχής εξαφανίζεται από την προβολή ή διαλύεται αυτοματα .
Οι ψυχές των εκατομμυρίων που πηρε ο Στάλιν και ολων των θυμάτων του κομμουνισμου εξακολουθούν να φωνάζουν για δικαιοσύνη.
ΠΗΓΗ...http://www.ukemonde.com/genocide/margolisholocaust.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου